نمی دونم واقعا چرا جدید ا عاشق نوشتن شدم . نوشتن در مورد هر چیزی خودم و روزگار ، کنکور و سر نوشت ، آرزو ها و عقیده ها ، دل شکستگی هام و ناراحتی هام ، داستان نویسی و حتی در مورد علایق قدیمی ( منظور همون نوشتن نقد و معرفی کره ای) و
نمی دونم واقعا چرا ؟ اصلا نمی دونم این کار درستی هست یا نه؟
انگار نیمه گمشده ام را پیدا کرده ام و اون نیمه نوشتن بود :) .
من شاید مثل خیلی از بیانی ها قدرت نوشتن نداشته باشم دیکته دوران ابتدایی و راهنمایی و دبیرستانم خیلی تعریفی نداشت هیچ وقت بالا ۱۵ نشدم .
ولی انشا و نویسندگی خیلی دوست دارم ( البته نه به عنوان شغل بیشتر به عنوان سرگرمی و تفریحی )
نمیدونم ولی احساس میکنم تا ننویسم روحم آرام نمیگیرد و مدام دغدغه ها ذهنی دیگر ذهنم درگیر میکند .
دیروز متوجه شدم چقدر آبجی فاطمه نوشته هام دوست داره و داره اونا رو یواشکی می خونه . خیلی از این بابت خوش حالم ^_^
حتی می دونم اگر کسی پیدا نشه نوشته های من بخونه اون بالایی که از قبل می دونه من چی می خوام بگم حرف های دلم می خونه :)
### روشنا
درباره این سایت